Phnom Penh... 'a lightning bolt to the senses'

Hier weer een verslagje vanuit Cambodia!

Onze eerste dag in Phnom Penh hebben we niet veel gedaan. Vooral bijkomen van de reis, lekker uitrusten...
Onze eerste indruk van Phnom Penh hebben we al in het vorige verslag omschreven.. Best wel "shocking". En dit gevoel werd in de dagen daarop volgend, eigenlijk alleen maar versterkt en het extreme verschil tussen arm en rijk - bevestigd. We komen er na een dag of twee ook achter, dat we in een heel arme buurt zitten. Desondanks zijn de extremen 'all over town' terug te vinden. Behoorlijk confronterend!

De tweede dag hebben we een wandeling gemaakt door de drukke stad en hebben we deze een beetje verkend. Er komen ontzettend veel indrukken op ons af! Het is één kakofonie aan geluid... Brommers, scooters, (onbeschoft grote, luxe) auto's, clico's (fietstaxi's), tuk-tuks en tussen deze menigte door krioelt het van Cambodianen met karren vol kokosnoten, volledige-kraampjes-met-eten-op-schouders, etc. etc. Van alle kanten wordt naar ons geroepen: "hello hello mister/madame,tuk-tuk... moto... OK?... Killing Fields?... Shooting range?... Royal Palace?... Where you go for today, sir?...Madame?..." Wij lachen telkens en zeggen vriendelijk: "No, thank you." De mensen zijn dan ook over het algemeen vriendelijk terug en in de meeste gevallen alles behalve opdringerig. Dat scheelt! Hoewel,...we werden er af en toe gek van... Dat we bij ons zelf soms zoiets hadden van binnen als: "LEAVE US ALONE FOR A MINUTE, WILL YA?!" Maar we hebben ons keurig weten in te houden... ;-)
Het duurt dan ook even voordat we gewend zijn aan de do's & don'ts hier in Phnom Penh en 'the way things roll around here'... Toen we één en ander in de smiezen kregen begonnen we tegen onze verwachting in, steeds meer van de 'dizzling city' te genieten... De stad heeft een extreem karakter met onvoorstelbare verschillen en in elkaar vervlochten straatarme dan weer 'pockets filled families' en het raakt ons met een directe - 'in your face!' - rechtse... Phnom Penh kent duidelijk mooie en een minder mooie kant. Eén kant van de stad is vol gebouwd met grote luxe gebouwen, bedrijven, dure hotels en restaurants. Dit is de kern van de 'moving forward' stad. Hier wonen, werken en leven over het algemeen de rijkere mensen die zich hier een appartement kunnen veroorloven en strak-in-pak-met-laptop-onder-de-arm, gesjeest door de straten lopen. Rondom die stadskern wonen mensen die het minder breed hebben, maar ook héél arme mensen. Als je door de binnenstad loopt kom je overal mensen tegen die bedelen. Ook veel kinderen die je iets proberen te verkopen: boeken, armbandjes. Als je naar de mensen kijkt valt het op dat de meeste mensen jong zijn. Je ziet niet zo heel veel oude mensen. Het blijkt na het lezen van wat achtergrondinformatie dan ook dat er in Cambodia sprake is van een enorme disbalans qua leeftijd van de bevolking. Maar liefst 40% van de Cambodiaanse bevolking is jonger dan 16 jaar...

Nadat we enigszins gesettled en bijgekomen zijn van ons avontuur de afgelopen dagen, voelen we onszelf landen en krijgen weer de energie om wat 'highlights' te gaan bezoeken... :-D We besluiten om de derde dag een bezoek te gaan brengen aan twee heftige, deprimerende plekken - volgens velen 'must see to understand Cambodia' - namelijk, de Killing Fields of Choeung Ek en Tuol Sleng Museum...

Eerst hebben we Tuol Sleng Museum bezocht en dit deed ons rillen... Het betreft een voormalig schoolgebouw ( 'high school' ) welke het regime van de Khmer Rouge in de periode van 1975 - 1978 in gebruik nam, verbouwde en gebruikte als gevangenis, genaamd: S-21. Security Prison 21. Het roept bij ons vergelijkingen op aan de wijze waarop de Nazi's te werk gingen onder leiding van Hitler. Des te meer grijpen de gevangenissen, stilzwijgende stoffige, metalen bedden en duizenden portretfoto's van de (onschuldige) slachtoffers, ons aan - door het feit dat deze genocide zo relatief kort geleden heeft plaatsgevonden... Verschrikkelijke beelden en teksten die we resp. zien en lezen, zorgen voor een brok in onze keel...
Een logisch vervolg van onze duik in de verschrikkelijke genocide-geschiedenis van de Khmer Rouge in Cambodia, is een bezoek aan de Killing Fields. Een slordige 10 km buiten de stad, waar de gemartelde en uitgehoorde mensen - van baby tot opa - vanuit de Security Prison 21 in het geheim, dagelijks naar werden afgevoerd onder het mom naar een beter onderkomen te gaan - maar in werkelijkheid elke levende ziel vrijwel direct na aankomst ter plaatse, op gruwelijke wijze is vermoord. Er staat een 30-meter hoge toren, dat meer dan 8000 doodskoppen tentoonsteld van en ter nagedachtenis aan de slachtoffers van het Khmer Rouge-regime. Per juli van het afgelopen jaar is één van de belangrijkste kopstukken die verantwoordelijk is voor deze gruweldaden, veroordeeld met 35 jaar gevangenisstraf...
Na deze heftige dag waren we kapot. Dat hakt er wel effe in!!! Iedereen die ons heeft gezegd dit te moeten zien om ook maar een beetje te begrijpen van Cambodia, had uiteraard... volkomen gelijk... Heftig!!!

De volgende dag hebben we het National Museum bezocht. Leuk, veel borststukken en Shiva's. Na een uurtje hadden we het wel gezien, niet onaardig maar het maakte niet zo heel veel indruk op ons. (misschien ook niet gek na zo'n dag als gisteren...) Vervolgens hebben we voet gezet richting de laatste 'highlight' van Phnom Penh op ons lijstje, Royal Palace. Een bezoek aan de Silver Pagoda schijnt zeer de moeite waard te zijn! Echter,... we komen niet binnen omdat Vanessa een grote sjaal draagt die haar schouders bedekt ("We waren toch goed voorbereidt...???") en dit niet mag. Er rest ons na verbazing hoe anderen wél binnenkomen - stukken minder gecensureerd - nog één optie: een XXXL-shirt aldaar te kopen voor een paar dollar. Hetgeen ons plezier dusdanig bederft, dat we maar besluiten om (in elk geval voor nu) het Royal Palace te skippen...
We hebben wel nog een bezoek gebracht aan "Friends". Dit is een initiatief dat Cambodiaanse straatkinderen een kans biedt en traint in o.a. gastvrijheid, door middel van een soort werkplek-stage in het restaurant.
Ze hebben ook een winkel waar allerlei zelf gemaakte artikelen verkocht worden. Helemaal naar onze smaak :).
We kopen hier het een en ander en steunen op deze wijze toch de straatkinderen. Wij vinden dat een betere manier dan de kinderen die op straat zwerven iets te geven. Daarna hebben we nog een koude verse lemon yuice gedronken in het "friends-restaurant".

Het is tijd voor Oost-Cambodia.
Maandagochtend 10 januari vertrekken we rond 7:30 uur vanuit Phnom Penh, per bus richting Mondulkiri Province. Bestemming: Sen Monorom. De reis verloopt voorspoedig en de weg is tegen alle verwachtingen in: recht, glad en met weinig turbulentie. Hoera! Dat was wel zo fijn... Tegen een uur of twee in de middag maken we een stop in het trieste Snuol - bezaait met plastic en eerder een vuilnisbelt dan een dorp. Waarvan we in eerste instantie nog dachten dat we een korte stop maakten, duurde de pauze op den duur toch wel erg lang... Hmmm... Het is hier ook de gewoonste zaak van de wereld dat je als toerist niet wordt geïnformeerd in geval er iets aan de hand is waardoor één en ander wat anders loopt, zoals ook nu. Uiteindelijk blijkt na enig speurwerk en observatie door onszelf, dat de bus het heeft begeven. "Nee hè, niet hier!" :-( We drinken wat en lezen wat, onder afdak in de schaduw... En dan: "Woohooo!!!", horen we de locals roepen. Daar komt een andere bus, bagage overladen en gaan met die banaan! Opgelucht en kapot van de warmte, vervolgen we onze reis - gelukkig toch vandaag nog - naar Sen Monorom. We komen hier tegen een uur of 19.00 uur aan en charteren gelijk een guesthouse. Eten een hapje, zijn doodmoe en vallen al snel in slaap zodra we ons bed raken...

Sen Monorol
11/01/2011 & 12/01/2011:
Sportief op de mountainbike hebben we menig zanderig 'dirt road' getrotseerd. Het zweet gutste over ons lichaam en Mondulkiri is nou niet bepaald vlak, dus het was soms aangenaam naar de berg naar beneden af zoeffffen maar ook flink klimmen om berg op te komen! Dit keer maar even geen moto-bike dus, nee... een mountain-bike :-D Het was zwaar en aan het einde van de dag waren we moe, maar... voldaan! :-D Een bezoekje aan de Sen Monorom Waterfall en de eindbestemming met prachtig uitzicht over de bossen - maakten het mountainbike-avontuur, zeer de moeite waard!
Uitgeput, hebben we heerlijk gehangen en nagenoten bij de Nature Lodge. Hier liepen alle dieren rondom de huisjes los... kippen, honden, paarden enz. SUPER! Een prachtige plek, waar we in alle rust hebben gedineerd... en het was heerlijk!!! :-D :-D :-D
Vandaag, woensdag 12 januari, zouden we een dagje met olifanten optrekken van het 'Elephant Valley Project', maar we zijn geswitcht van guesthouse en hebben dit dan ook een dagje opgeschoven... Dit staat dus voor morgen op het programma. Geen olifantje rijden dit keer, maar een eco-friendly dagje met voeren, wassen en wandelen door de jungle met deze olifanten. Zeer benieuwd. Zeer veel zin in! :-D

Daarna zijn we van plan onze reis te vervolgen naar Siem Raep en van daaruit de Temples of Angkor te gaan bewonderen. Vervolgens staat óf de Cambodiaanse kust met haar goudgele stranden op ons te wachten óf we maken de overstap naar Vietnam... Dat weten we nog niet... ;-)

Nieuwe foto's zullen snel weer volgen. En verder:
We houden jullie op de hoogte!!! ;-)

Groetjes en liefs,

Jos & Vanessa