From Hoi An to Hanoi to Sapa...

"Op naar Sapa..."

Op 11/02/2011 zijn we vertrokken uit Hoi An. In de vroege ochtend ging de wekker. Spullen pakken en ontbijtje pakken. We zouden naar het busstation lopen, de local-bus pakken naar Danang - een stadje zo'n 35 km ten noorden van Hoi An - en daar de 'beroemde' (night)train pakken 'all the way up to' Hanoi. Vanuit Hanoi - de hoofdstad van Vietnam - direct doorpakken en op de volgende trein stappen om door te reizen naar Sapa. Vietnam heeft ons nog nauwelijks geboeid tot nog toe - maar vooral gezorgd voor irritaties, verontwaardiging - maar natuurlijk ook genoeg stof tot nadenken gegeven. Maar goed, waarom zo snel mogelijk naar Sapa?? Omdat het daar prachtig moet zijn: de mensen, de bergen, de natuur.... Wat hebben we dat gemist en snakken we daar toch naar! ...Sapa bereiken we. En Sapa was inderdaad...prachtig! :D Ook de treinreis naar Hanoi was een belevenis en zorgde voor schitterende uitzichten vanuit de coupé...

11/02/2011:
Zodra we de backpacks op onze rug hebben genesteld, slaan we aan de wandel - op zoek naar de bus richting Danang. Na een vermoeiende 20 min. stevig doorlopen komt Jos echter tot de conclusie dat we al die tijd precies de verkeerde kant op lopen... :( Aarghh... Omkeren en op onze tanden bijten. Uiteindelijk aangekomen bij het busstation, wordt ons op vervelende manier (lees: terughoudende Vietnamezen die onder je neus Vietnamees met elkaar praten en je het gevoel geven dat ze je uitlachen, je vervolgens niet helpen maar zeggen dat er geen bus gaat en dat je achterop een motorbike moet naar het andere busstation omdat dat zo'n 3 km verderop is, waar ze dan vervolgens veel en veel te veel dollars voor willen hebben) - duidelijk dat we hier niet veel verder komen. We besluiten de verzuring in onze spieren te negeren en stappen door richting andere kant van Hoi An - voor het 'juiste' busstation... Wat aanwijzingen vragen onderweg bevestigen dat we goed lopen. We komen aan en kunnen direct in een al op wandeltempo rijdende bus 'ansteigen'. Mooi! "We're on the roll!" :D
En rollen blijft het voorlopig. De bus blijft zonder dat we er erg in hebben - omdat we inmiddels gezellig aan de praat zijn geslagen met een ander reizigers-stel - in slakkentempo doorrijden... Hmmm. Wat blijkt? Dat doet ie totdat we uiteindelijk het stadje Hoi An uit zijn, dan gaat het gas erop. Dit omdat onderweg dan nog iedereen die langs de weg staat zo kan opstappen. Zo gaat dat hier.
Okee, het is een gezellig ritje en kletsen aan één stuk door met de relaxte Australiër en de wat hyper-enthousiaste Duits-Australische...tot we in Danang aankomen. Gezamenlijk zetten we voet richting het treinstation, 5 min. lopen en regelen tickets. Yes! We hebben geluk, want de regel om een of twee dagen vantevoren je tickets te reserveren hadden we aan onze laars gelapt - het was dus nog maar de vraag of we nog mee konden met de trein... Een uurtje wachten en daar gaan we. Het is een in onze beleving oude, stinkende trein - het lijkt met enige fantasie alsof je gedeporteerd wordt. 'Anyway', we hebben er zin in... De treinrit duurt alles bij elkaar zo'n 16 uur. Lang, maar we verblijven in een slaap-cabine met een Vietnamees stel dat al vanaf Saigon (HCMC) reist: een slordige 40 uur. Onderweg is het genieten van de prachtige, schitterende kustrotsen, bergen, dorpjes en het is zo mooi om uit het raampje naar de voorkant van de trein te kijken, deze een bocht te zien maken en vervolgens te zien verdwijnen in een rots... We rijden met de trein letterlijk door de bergen hier! :D

12/02/2011
In de ochtend rond 10.00 uur komen we aan in Hanoi, de hoofdstad. Op het treinstation in de 'tickethall' proberen we z.s.m. tickets te regelen om vandaag nog door te kunnen reizen naar het hoge noorden - naar Sapa. Helaas... Uitverkocht! :( Dit keer dus minder 'lucky'. Voor de volgende dag zijn er nog wel tickets. Zitplaatsen. Prima, denken we. Laten we dat maar gewoon doen. We zijn kapot. Eten een hamburger bij Lotteria (een soort McDonalds), hijzen de backpacks weer op onze rug en beginnen weer te lopen. Nu in Hanoi - op zoek naar een betaalbaar guesthouse...

Na een paar kilometer, vinden we een hostel. Prima. Dumpen onze spullen, wassen ons en rusten uit...
De volgende dag verkennen we het oude centrum van Hanoi - genaamd 'Old Quarter' en doen wat aankopen. We moeten ons de hele dag 'op straat' zien te vermaken, aangezien we hebben uitgecheckt bij het hostel en vanavond laat pas - om 22.00 uur - de trein hebben naar Sapa. Het is koud. Brrr-koud! En Jos is ziekjes: hoofdpijn, koortsig, verkouden. Het is zwaar, maar met af en toe ergens binnen in een café-tje wat drinken en/of eten... uit te houden. 's Avonds - na een warme maaltijd en het achterlaten van wat spullen in het hostel; waar we de 24e weer terug zullen komen, vlak voor onze vlucht naar Bangkok - zetten we voet richting treinstation. Aldaar is het met handen en voeten proberen te achterhalen welke kant we op moeten, welke trein we hebben. Zodra dit ons is gelukt zitten we al snel in de trein. Opnieuw een stinkend, oud projectiel. Bah! Echt smerig... :( Maar ach, "it's all part of the experience, right?!" ;)
Goed, met onze eindbestemming voor ogen - wat ons overeind houdt in deze barre omstandigheden - sluiten we onze ogen en hobbelen naar Lao Cai... Een grensstadje tegen China, van waaruit we een mini-busje gaan pakken voor de laatste km's naar Sapa... In de trein worden we nog lastig gevallen door Vietnamezen-met-geld-die-zich-daardoor-als-arrogante-kwallen-gedragen. Locals worden stuk voor stuk van hun stoel 'verjaagd' en volgen zwijgend en met hoofd gebogen naar beneden, de denigrerende instructies van deze mensen. Ook wij moeten aan deze brutaliteit geloven, maar weigeren mee te doen aan deze asociale interactie! Achteraf gezien, hadden we dat maar wel gedaan... Gedurende het grootste deel van de treinreis leek het doel van deze mensen om ons zoveel mogelijk te irriteren, te intimideren en ruzie uit te lokken... Het waren ook echt ongure types en achteraf, toen we met een mede-backpacker spraken - die in dezelfde coupé zat als ons, maar dan aan de andere kant en het tafereel had aanschouwd - kwamen we voor onszelf tot de conclusie dat het misschien wel de 'opium-maffia' was... :( Beetje grote mond gehad. Volgende keer toch onze trots misschien inslikken. ;) ... Goed ... In de ochtend van 13/02/2011 komen we aan in Lao Cai. Jos voelt zich (nog steeds) niet lekker en wordt eigenlijk steeds beroerder... De eerste de beste man die ons benaderd of we naar Sapa willen, is de man die ons vervolgens laat zien in welk busje we moeten stappen. Vervolgens vertrekt de bus en zijn we weer onderweg... Na 5 min. wordt de chauffeur echter gebeld en keren we weer om en pakken nog een reiziger op. Het is de backpacker van het stukje hierboven. Hij komt uit Noorwegen. En gelukkig had hij twee plastic zakjes... want Jos wordt al gauw ontzettend misselijk, beroerd - en heeft ze nodig... :( Dat lucht op... :D En na een mooi ritje over de slingerende bergweggetjes en door gebieden van mist, komen we dan eindelijk aan in Sapa... Bestemming bereikt! :D
De chauffeur zet ons af bij het door ons gekozen hostel... Brrrr... wat is het hier koud!!! Flink wennen. Jos wil niks anders dan zo snel mogelijk onder de wol. Vanessa regelt een kamer. We kruipen onder de twee dikke dekens en vallen al snel in slaap...

- wordt vervolgd -