We love Sapa :)

14-02-2011:
We zijn in Sapa! :D Jos is helaas nog ziek, dus de eerste twee dagen doen we nog niet veel. De tweede dag gaan we wel even naar buiten om iets te eten en dikke sokken te scoren. Want "ooo, wat is het hier koud!" De gastheer van het hotel is zo aardig om ons een extra kacheltje te lenen, omdat Jos ziek is. Daar zijn we erg blij mee. :) Het is namelijk niet alleen koud, maar ook hartstikke vochtig... In bed liggen we met twee kachels aan, twee dekbedden over ons heen en dan pas is het aangenaam. We zijn blij met de herbal-balsem, die we in Chiang Mai hadden gekocht. Deze komt nu goed van pas. Werkt een beetje als Vicks...
Zodra we buiten komen, worden we hier en daar al wat aangesproken door hilltribe-vrouwtjes die hun zelfgemaakte spullen willen verkopen. Jos trekt het in het begin nog niet zo goed, omdat hij zich nog niet zo lekker voelt. Vanessa vindt het wel gezellig! Uiteindelijk raken we aan de praat met twee vrouwtjes. Eentje met een baby op haar rug. Ze vragen ons vanalles. Ze willen natuurlijk hun spullen verkopen. Vanessa zegt ze dat we er net pas zijn en we nu nog niets willen kopen. Dan zeggen ze lachend: "Kijken, kijken, niet kopen." Daar moeten wij ook wel om lachen... :D
Uiteindelijk gaat het gesprek over het dorpje waar zij wonen. Van het een komt het ander en voor we het weten hebben we met ze afgesproken voor de volgende dag. Om met de twee dames, samen naar hun dorpje te gaan 'hiken' - zoals dat heet :)
We vinden dat wel spannend! Weten niet wat ons te wachten staat. We hadden tevoren wel al geinformeerd wat een trekking kost naar een van de dorpjes en wat het inhoudt. We konden ook via ons hotel een trekking boeken voor 25 dollar p.p. Inclusief drie uur lopen, lunchen en terug met een auto. De vrouwtjes hadden ons min of meer hetzelfde voorgesteld. Toen Vanessa vroeg werd duidelijk dat ze er geen geld voor wilden. Wel werd gezegd dat we wat spullen van ze konden in hun dorpje. Prima. Zien we direct waar ons geld terecht komt! :D Als we op dat moment afscheid van ze nemen en zeggen elkaar morgenochtend weer te zien, krijgen we nog een geluksbandje en een sleutelhanger, erg lief! :)
Aangezien Jos nog niet helemaal fit is, kopen we op de markt alleen nog een warme jas, eten we iets en kruipen vroeg onder de wol. We hopen dat Jos de volgende dag opgeknapt is...

15-2-2011:
In de ochtend hebben we om 9.30 met de twee dames afgesproken. We nemen eerst in het hotel een lekker ontbijtje en vertrekken dan richting het afgesproken punt. Jos voelt zich gelukkig iets fitter en heeft er - net als Vanessa - zin in!!! Onderweg worden we hier en daar nog eens aangesproken door hilltribe-vrouwtjes. We zeggen dat we al iets hebben afgesproken. Opeens zien we ze dan staan tussen een grote groep van hilltribe-vrouwtjes. Zodra ze ons zien beginnen ze meteen te zwaaien en te lachen...
Jos is nog een beetje slaperig en heeft niet meteen door dat zij het zijn... tsja, ze lijken soms ook allemaal op elkaar met hun klederdracht! ...Ze vragen of we er klaar voor zijn en vertrekken eerst naar de markt om - zoals ze vertellen - boodschappen te doen voor de lunch die ze later die dag zullen bereiden. "Tofu met tomaten," zegt een van de vrouwtjes (genaamd: Seva) :) Seva kan aardig Engels. En vertelt ons over de verschillende bergstammen: black h'mnong, flower h'mnong, dzao en red dzao (dat zijn degene die we nog bij naam weten). De twee dames met wie we aan de wandel gaan, behoren tot de black h'mnong.

We hebben geluk, vandaag is het weer beter dan gisteren. Het is wel mistig, maar het zonnetje laat zich gelukkig ook met enige regelmaat zien. Dat maakt het net wat minder koud. Toch, warm is het echt nog niet en we staan ervan versteld dat Seva alleen een soort van slippers aan heeft "brrr..." Vooral als we zien waar we moeten lopen: door modder en water...
Seva en Zuu vertellen ons het een en ander over zichzelf - en wij zijn natuurlijk ook erg nieuwsgierig! :) Zo vertellen ze dat ze allebei Engels hebben geleerd door de toeristen in Sapa op te zoeken. Ze zijn allebei nooit naar school geweest. Voor hun kinderen is er vandaag de dag gelukkig wel onderwijs in de dorpjes. Zuu vertelt dat haar moeder is gestorven toen zij zeven was, waarna ze achterbleef met haar vader en drie zussen. Waarvan de jongste nog maar vier maanden. Gelukkig ving haar grootmoeder hun op. Grootmoeder leeft nog en is nu maarliefst 105 jaar!!! :D Ze zegt dat grootmoeder nu alleen nog thuis werkt en niet meer buiten. (Dat zo'n vrouwtje uberhaupt nog werkt, denken wij...) Huishoudelijk werk en handwerkjes. Ongeloofelijk! Ook vertelt Seva welke dieren ze thuis hebben. Geen buffalo. Alleen de mensen die - in haar ogen, beleving - rijk zijn (ook deze wonen in houten huisjes in de bergen), kunnen een buffalo of paard kopen. Een buffalo kost rond de 700 dollar. Haar gezin kan deze echt niet betalen, blijkt. Ondanks dat ze erg arm zijn, is deze vrouw zichtbaar gelukkig. Ze straalt en lacht gedurende de hele dag! Onderweg genieten we van de mooie natuur! Het is prachtig. :D We kunnen ons bijna niet voorstellen dat het nog mooier is, wanneer de rijstvelden groen zijn. Het voordeel van deze - natte, koude - tijd van het jaar, is dat het redelijk rustig is qua toeristen. We genieten er ontzettend van! En de dames zijn super gezellig. :) Als we een tijdje onderweg zijn begint het echte werk. Berg op en af, door de modder... Jeetje dat valt echt niet mee! We slidderen door de modderpoelen en de dames wijzen ons waar we het beste kunnen lopen. Ook geven ze ons waar nodig, een hand. Een 7-jarig buurmeisje van Seva loopt ook met ons mee vandaag en helpt zo nu en dan ook een handje - reikt Vanessa steeds lief haar handje :) Vanessa is doodsbang om bovenop haar te vallen... Uiteindelijk gebeurt waar we bang voor waren. Vanessa kijkt na een afdaling door de modder achter zich en wil Jos toe juichen dat ze het heeft gered... en ja hoor, "Splats!" ...daar gaat ze! Ze maakt een sliding en komt met haar kont midden in de modder tot stilstand :(
Het is even lachen gieren brullen... maar eigenlijk is het niet leuk... Maar goed, dan kun je alleen maar opstaan en weer verder gaan! En, blijven lachen. :D Beneden aan het beekje wassen we onze schoenen een beetje schoon en proberen de modderpaden te trotseren. Helaas hebben we van de echte modderpaden geen foto's kunnen maken, omdat we onze camera toen voor alle zekerheid hadden opgeborgen. Alleen Vanessa's achterwerk wat onder de modder zit, heeft Jos natuurlijk vaak genoeg vastgelegd... ;)
Uiteindelijk komen we bij een van de eerste dorpjes aan :) Wat vinden we dit allemaal leuk! We zijn er al snel uit... Deze ervaring met deze hartelijke mensen vinden we een van de mooiste van onze reis! :D
Als we bij Seva's huis aankomen (midden in en boven op een berg), gaat ze samen met Zuu en het zusje van haar man voor ons koken. Wij kijken onze ogen uit hoe en wat ze allemaal klaarmaken en wat er zich verder afspeelt in en om het huisje. Ook is het leuk om met de kinderen contact te leggen en met de jonge puppies te spelen. Vanessa is helemaal gek op de kleine Ba! Seva heeft hem de hele weg op haar rug gedragen en al de modderige paden zonder moeite met hem op haar rug getrotseerd. Ba is drie maanden oud en echt een lachebekje, hij heeft dezelfde lach als zijn lieve mama.
Als het eten klaar is eten we samen met Seva, haar man, haar twee kinderen, het zusje van haar man en Zuu.. Erg gastvrij en ze blijven ons maar opscheppen. We vinden het vlees een beetje eng. Wat ze extra voor ons had uitgehaald... een varken dat geslacht was voor het nieuwe jaar :) Het is vooral vet. We kauwen er heel erg lang op en slikken het dan met moeite door... :)
We vinden het weer een geweldige ervaring! Op het laatst kopen we voor het geld - wat we anders kwijt waren geweest aan een touroperator - armbanden, kussenslopen en een tasje. Vanessa vraagt nog aan Seva om laarzen te kopen van het geld dat we ze geven. :)
Ze zijn zo dankbaar! Seva zegt dat als we nog eens naar Vietnam komen en geen geld hebben, we bij hun mogen slapen. Ook willen ze ons de volgende dag nog zien. Ze willen ons nog extra bedanken met een presentje, zodat we ze niet zullen vergeten. Hoe mooi! :) Daarna mogen we hun klederdracht nog even aan voor op de foto, haha... Dat is lachen natuurlijk! Zuu doet zelfs haar hoed af, zodat Vanessa deze op kan zetten... Geniaal!
Ook willen ze allebei ons telefoonnummer, want "ja hoor" ze hebben bijna niets - maar wel mobiele telefoons, haha... We wisselen nummers uit en als ze ons naar de motortaxi hebben gebracht nemen we afscheid.
De volgende dag spreken we af om 10.00 uur. We gaan terug naar ons hotel om bij te komen van deze geweldige dag en ook om onze vieze kleren te laten wassen!

16-02-2011:
We staan op en merken dat dat tegen valt :( SPIERPIJN! Ja, ze hadden ons gewaarschuwd. Wij dachten "nee hoor, dat zal wel meevallen." Dus niet!
We gaan naar het afgesproken punt. Omdat Seva en Zuu er nog niet meteen zijn, worden we omsingeld door dames die ons iets willen verkopen... haha Het is wel grappig. Het is namelijk niet vervelend zoals ze het doen, maar vooral gezellig. Jos koopt wat kleine dingen omdat hij ze zo wat beter op de foto kan zetten... ;) Ja, taktiek he! Dan komt Zuu. Ze heeft iets voor Vanessa..:) Een soort van beenwarmers die bij hun klederdracht horen. Deze heeft ze zelf gemaakt. Ze gaat samen met Vanessa - en de beenwarmers natuurlijk - op de foto. Even later komt ook Seva met haar baby. Ze roept Jos en geeft hem op geheimzinnige wijze iets in zijn handen... een mondharp! Een cadeau als aandenken. Dan roept ze ook Vanessa bij zich... zij krijgt als aandenken zelfgemaakte oorbellen :)
Het is niet leuk om vervolgens afscheid te moeten nemen met de gedachte dat we morgen uit Sapa vertrekken. We zijn ervan overtuigd om nog eens terug te komen... naar deze lieve mensen! :D :D :D

Liefs,

Vanessa & Jos

P.s. Voor foto's van ons avontuur in Sapa klik op de link hieronder:
http://cid-b8de454014d5cdfc.photos.live.com/albums.aspx
Kies Vietnam en vervolgens Sapa.

P.s.s. Op dit moment van schrijven zijn we (weer) in Hanoi. Morgen vertrekken we vanuit hier richting Halong Bay - naar Cat Ba Island. We zijn van plan ook hier actief de natuur te verkennen en zullen onze avonturen zeker weer met jullie delen! :)

Groetjes!