India!

20 t/m 25 dec.

Vandaag vertrekken we vroeg in de ochtend vanuit Lumbini en rond het middaguur steken we de grens over, van Nepal naar India.
Na de formaliteiten van het 'uit- en inchecken', vervolgen we onze reis per bus richting Ghorakpur. Tegen de avond komen we aan, in dit ongelooflijk smerige, hectische en onvriendelijke stadje. Het lijkt wel of we gediscrimineerd worden, als we de hotels afgaan wordt ons herhaaldelijk gezegd 'no room, full' - terwijl we toch echt de indruk hebben dat dit wel mee valt. Zodra we echter bij een bepaald 'hotel' wél een kamer mogen checken, wordt al snel duidelijk dat we hier geen moment langer willen blijven... Zó smerig!!!
Nadat we contact hebben gelegd met enkele andere backpackers genaamd Júlia, Pau (uit Barcelona! Not Spain!) en Gunther (uit België), besluiten we tickets te kopen op het treinstation en vanavond nog te vertrekken per trein naar Varanasi - ook al zijn we gesloopt, voelen we ons beroerd van een hele dag reizen met de bus en verlangen we naar een bed.
Op het treinstation is het erg druk. Door de hele stationshal zitten of liggen mensen op de grond, wachtend op hun trein. We moeten wel even wennen aan de drukte en alle geuren die het met zich meebrengt. Want er schijnen overal "openbare toiletten" te zijn. Om een kaartje te bemachtigen gaat Vanessa in de vrouwen-rij staan. Ja... Ze hebben mannen en vrouwen rijen. Het is nogal een uitdaging om een kaartje te bemachtigen. De vrouwen in de rij duwen elkaar en hun mannen bemoeien zich er ook nog eens mee. Vanessa moet al haar kracht gebruiken om te blijven staan.
Uiteindelijk hebben we treinkaartjes bemachtigd. Als we onze treinkaartjes vergelijken met de treinkaartjes van de andere backpackers blijken we toch echt andere kaartjes te hebben. Shit... waren we zo blij met onze kaartjes... blijken het kaartjes te zijn voor de normal Class. Nog weten we niet wat ons te wachten staat. We hebben echter een vermoeden dat we geen sleeper ticket hebben wat we eigenlijk wilden. Zo gauw de trein komt nemen we tijdelijk afscheid van onze medereizigers... wij moeten namelijk naar een andere Coupe. Als we eindelijk weten waar onze plek is schrikken we best wel. We staan voor een meer dan overvolle coupe waar mensen dicht op elkaar zitten in het donker. Het is er warm en de geur is niet te harden. We doen een poging om tussen deze drukkende menigte in te gaan zitten. Al heel gauw zijn we erover uit... Dat we dit niet een van onze reiservaringen laten worden. We zien het niet zitten om op deze manier 10 uur te reizen. Dus we vluchten de trein uit. Als we ons omdraaien zijn we het er over eens dat de aanblik van het treinstel overeenkomsten heeft met de films die we kennen van de tweede Wereldoorlog, op weg naar een concentratiekamp. We hebben geen tijd om bij te komen van deze ervaring. We willen namelijk heel graag met deze trein mee, maar dan in de sleeper-class. Klinkt nu alsof dat zo'n luxe is... haha. Niet te veel bij voorstellen, want ook hier ruikt het niet naar bloemetjes en is het behoorlijk vies.... Maar we hebben ons eigen plekje! Met hulp van een aardige medereiziger en het betalen van wat extra geld mogen we hier blijven.

Aankomst in Varanasi, a.k.a. Benares.
We delen een taxi en gaan op zoek naar een geschikt guesthouse. Het G.h. waar Gunther op geattendeerd was, zat vol en dus gingen we af op hetgeen de taxi driver ons aan kon bieden: Singh Guest House.
Na onze ervaring in Gorakpur zijn we een beetje huiverig over hoe hier ons nachtelijk vertrek zal uitzien. Uiteindelijk zijn we blij als we een mooie en rustige tuin in lopen waar het goed vertoeven is. Als ook de kamers ook nog eens voor Indische begrippen erg schoon zijn, zijn we helemaal happy. Helaas zijn de gastheren van het gasthouse niet zo vriendelijk, maar dat nemen we voor lief. We verkennen samen met Júlia, Pau en Günter de stad. We beginnen langs de rivier de Ganges. Dat is best wel indrukwekkend. Aangezien de mensen in deze rivier hun was doen, zich wassen, hun tanden poetsen en vijf meter verder vinden crematies plaats. Overleden mensen worden bedekt met bloemen, verbrand en daarna te water gelaten.
Na deze bizarre belevenis lopen we door de Gats, de smalle straatjes door de stad. Waar je het ene moment omringd wordt door heerlijke bloemen en wierook geuren en het andere moment door een sterke urinelucht. Het is er druk met allerlei kleurige winkeltjes, die de meest kitsche prullaria verkopen. Voor alle zintuigen blijkt deze stad een feestje te zijn. We gaan onze hongerige magen vullen bij een bakkerij waar ze niet alleen broodjes hebben, maar de meest uiteenlopende gerechten.
De eerste dag in Benares: een overkill aan indrukken!
De tweede dag zijn we echter al aardig gewend aan alle indrukken en voelen we ons aardig op ons gemak. We brengen gezellig nog tijd door met de andere reizigers. De derde dag maken we foto's en kunnen we in de avond nog gezellig het avond festival bijwonen.

Kerst...
Kerst brengen wij dit jaar door op het station en in de trein.... Ja, heel speciale kerst dit jaar. Eerst heeft onze trein 8 uur vertraging. Dus gaan me maar uit verveling wat eten bij de Mac Donalds... Weer eens wat anders na alle curry's. In de avond hangen, zitten, liggen we met alle medereizigers op het station. Wachten op onze trein. Best een belevenis. Er is geen zitplek meer dus dan maar met een matje op de grond. Tussen een groep Indische vrouwen die de gekste lichaamsgeluiden laten horen. Af en toe komt er nog een rat op bezoek, niemand kijkt er van op. Het is uitzonderlijk koud dus hebben we twee broeken aan en de sokken over de broek en zijn we maar in onze slaapzak gaan liggen. We zijn erg blij als eindelijk onze trein er is.. Daar gaan we dan, 14 uur in de trein. Weer een mooie belevenis!
Na de lange treinreis komen we aan in Kalkutta. Helaas is Vanessa onderweg haar stem verloren. Jos vond het niet zo heel erg... lekker rustig onderweg :) We verheugen ons op de volgende dag... Andaman here we come!